Verslag: december 2019

Langs een oude stad stroomt een rivier die uitmondt in het grote water, die ontstaat uit een bron gelegen in Frankrijk. Een stroom die menig zijrivier           naar de zee met zich meedraagt. Aan de oever van het water waar statige    bomen hun kale takken heen en weer laten deinen, een historische brug die de stad verbindt met een woon-hof waar  de huizen, straten en het pleintje            een schilderachtig geheel vormde.

December;
Koning winter maakt zijn intrede, hij stuurt een felle wind die donkere wolken voortdrijft over het land. Bij het invallen van de avond spat het grijze      wolkendek open waaruit dikke sneeuwvlokken haastig omlaag dwarrelen.          Zij verfraaien de aarde met een wit tapijt. Eindelijk Kerstmis in wintersfeer!

Voor alle bewoners van het woon-hof is in het buurthuis een onverwachte bijeenkomst georganiseerd. Vele hebben er gehoor aan gegeven en waren benieuwd wat er zoal vermeld zou worden.
De buurtorganisatie had besloten “nu er zoveel sneeuw was gevallen”           samen op zaterdag enkelen sneeuwpoppen te maken als kerstversiering           voor in de straat en op het plein.                                                                                Het woon-hof waar het zomers en in de winter heel gemoedelijk kan zijn, stonden de bewoners die zich als vrijwilligers hadden aangemeld  zaterdags tijdig en warm gekleed vanwege de kou in goede stemming klaar. Na met mekaar wat dollen in de sneeuw ging iedereen opgewekt sneeuwballen rollen tot de gewenste grote. Tjonge het was niet even een balletje rollen maar een flink karwei waar mankracht aan te pas moest komen.                                Kinderen vermaakte zich ondertussen met sneeuwballen gooien                          en sleetje rijden zij hadden veel plezier maar moesten ook meehelpen                met inzamelen van hoeden en sjaals, voorwerpen voor het opsieren van de sneeuwpoppen. Een verademing het sneeuwen was opgehouden een bleek zonnetje kwam te voorschijn dat was zeer welkom. Zo konden de werkers door gaan met het creëren van hun fantasierijke schepping.                                              De sneeuwpoppen werden met veel aandacht geboetseerd en gedecoreerd tot prachtige kunstwerken. Die donderdagavond bij de bijeenkomst ontstond bij een bewoner spontaan het idee, om als leuke toevoeging de sneeuwpoppen geen bezem maar een kleine stallantaarn aan een stok te geven.                     Zodat bij avond de lichtjes kunnen branden, dat idee werd door alle bewoners met enthousiasme ontvangen. Uit veel huizen kwamen kleine en grote  bruikbare stallantarens te voorschijn. Lantarens die vroeger zeer nuttig waren maar tegenwoordig in de vergetelheid waren beland.

Terug bij het buitengebeuren;
Een glunderende buurvrouw kwam naar het gezelschap toe, met warme chocomel en wafels waarmee ze met luid gejubeld werd onthaald. Anna kwam op het juiste moment om de mensen wat aan te moedigen. Die lieten zich de versnaperingen heerlijk smaken. Er werd even gepauzeerd om daarna weer vlijtig aan de slag te gaan.
Mede met het vooruitzicht dat de komende dagen het feest van Kerstmis,      “dus de geboorte van het kind Jezus gevierd werd”. Het woon-hof wilde absoluut er mooie dagen van maken.                                                                      Deze happening werd af en toe met mobieltjes vastgelegd.

In deze kleine wereld zie je een verbondenheid
die in de grote wereld haast onbegrijpelijk is.

De sneeuwpoppen groeide zienderogen, hun gezichten waren zo sprekend         en op hun borst waren dikke zwarte plakken geduwd. Het leek of ze een winterjas aanhadden. De bewoners bekeken met belangstelling elkaars creaties. Het waren geen poppen meer maar echte sneeuwmannen met hoed en sjaal. Tussen hun armen hielde ze de lantarens vast, waar kaarsjes in gezet waren. Je zag hoe ze elkaar uitdagend aankeken, plots riepen enkelen zullen wij sneeuwballen naar onze producenten gooien. Ja, nee dat kon niet.             Mannen blijf geduldig staan, zoals wachters voor een erepoort.
Toch bleven ze speels, maakte naar elkaar plagerige opmerkingen. Hé jij daar, rechts op het plein met die neus als een wortel, jou mobieltje speelt de tune van pepernoten. Wist je niet dat de Sint weer naar Spanje is, zet de tune op             van jingle bell dan gaan wij swingen. Iedereen lachte om die leuke plagerij, alleen die ene sneeuwman kreeg een pietsje rood gezicht.                                      Hij had niet opgelet en vond zich nu een klein beetje dom.

Bij de ingang van het woon-hof is een café met verwarmd terras.                        De waard had de verrichtingen in het creëren van de sneeuwmannen met belangstelling gevolgd. Hij nodig met een weids gebaar de scheppers van de winterse kunst uit voor een opwarmertje. Zij namen de uitnodiging met plezier aan. Allen waren verkleumd van de kou. Bij binnenkomen voelde ze de aangename warmte van het knusse café. Koffie en drankjes bracht kleur op hun wangen. Deze dag was buitengewoon inspirerend geweest.

Kerstavond;
In de vroege schemering pronken de sneeuwmannen in hun prachtige uitdossing. Met stallantarens tussen hun armen “de kaarsjes nog gedoofd”  voelde zij zich in de straat en op het plein helemaal thuis, het sneeuwen namen zij voor lief. Straatlantarens verlichte uitbundig het woonhof zelfs de hemel liet duizenden sterren stralen. Kerkklokken klonken luid door de avondlucht,
Overal waren tevreden en blijde gezichten. Opeens riep een jongen verbaasd ,
bij de sneeuwmannen branden kaarsjes er is toch niemand bij geweest.
Hoog boven het besneeuwde plein klonk opeens een diepe warme stem.
Samen hebben jullie het kerstlicht in dit woonoord gebracht,
een groots gebaar van saamhorigheid, een voorbeeld voor alle mensen.
De witte mannetjes met hun lantaarns, keken strak maar guitig voor zich heen.
Ze hebben tot aan het nieuwjaar wacht gestaan, ’s avonds bij schemering gingen de kaarsjes vanzelf branden en steeds opnieuw werd het plein gezellig verlicht. Deze kerstdagen zullen de bewoners niet gauw vergeten. Met al die feestelijkheden in het woonhof gleden ze op oudjaar ’s avonds klokslag twaalf met z’n allen het nieuwe jaar in. Zo ook de sneeuwmannen die tot in de late uurtjes rond huppelde en zorgde voor een vrolijke boel.

Tot op een dag, de dooi kwam.

————————————————————–